- qurumuş
- f. sif. Quru hala gəlmiş. Qurumuş ağac. Qurumuş çörək. Qurumuş torpaq. Qurumuş çay. – <Mahirə> qurumuş dodaqlarını dili ilə islatdı. M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qurumuş
Look at other dictionaries:
dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kötük — is. 1. Ağacın yerdən iri budaqlarına qədər olan hissəsi; oduncaq. Ağacın kötüyünü kəsmək. – <Piri fani:> O zaman bu qurumuş ağac kötüyü göyərər. . S. S. A.. O gözəlin adını mənim nəzərlərimdə; Qurumuş bir ağacın kötüyünə yazdılar. S. Rüst … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aza — (Lerik) çöldə qurumuş mal təzəyi. – Aza yığmağa gedirəm … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cırnat — (Ordubad) ağacın qurumuş budaqları. – Get cırnatdan yığ gəti, ocağa qoyax yansın … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cürcümay — (Qax) az qurumuş “meyvə” … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çaqqıldax — (Qazax) qoyunların yununa yapışıb qurumuş qığ ◊ Çaqqıldax bağlamax – qoyunların yununa qığ yapışıb qurumaq. – Qoyunnarın quyruğu çox çaqqıldax bağlıyıf, təmizdəməy lazımdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çıldır — (Borçalı) çayın su çıxmayan qurumuş yeri, hissəsi. – Haraveynan sudan keçərsən, çıldırda saxlamağ olar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
güni — (Təbriz) ot tayası. – Qurumuş otı gətirrux, qapıda güni düzəldirux … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kecə — (Meğri) meşədəki ağaclarda qurumuş mamırlı budaq. – Xeyrənsə, çatı gəti bu kecəni sındırım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
